In de vorige EFMI-column in dit blad vroeg mijn collega Laurens Sloot zich af: ‘Wie flitst de super voorbij?’. In zijn column gaat hij in op de vraag welke van de techscaleups die de afgelopen jaren het toneel hebben betreden, nu werkelijk een bedreiging gaan vormen voor de gevestigde orde. Eén ding hebben die scale-ups gemeen: ze maken de cycli van boodschappen doen steeds korter, steeds sneller en sommigen zouden zeggen makkelijker.

De vraag van Laurens is een terechte vraag, want als we onze kijk op, en onze manier van, boodschappen doen van de afgelopen veertig, vijftig jaar de revue laten passeren, dan stellen we inderdaad vast dat ‘boodschappen doen’ steeds sneller gaat. Deden we veertig jaar geleden nog de maandboodschappen bij de cash & carry, zo werden dat bij de opkomst van de supermarkt en de groeiende populariteit ervan de weekboodschappen. Die weekboodschappen werden de dagelijkse boodschappen en van dagelijkse boodschap gingen we via de middag-/avondboodschap naar de flitsboodschap.

De wereld wordt almaar sneller, cycli almaar korter. ‘We want it all and we want it now!’ Queen, de legendarische rockband, ook dit jaar weer de nummer 1 in de top-2000, voorzag het al in het lied ‘I want it all’:

It ain’t much I’m asking, if you want the truth
Here’s to the future for the dreams of youth
I want it all (give it all I want it all)
I want it all (yeah)
I want it all and I want it now

En hoezeer ik Queen (en Laurens Sloot) ook bewonder, ik wil toch graag even een kanttekening plaatsen bij die hang naar snel, sneller, snelst. Want wie almaar harder gaat, verliest de tijd tot nadenken. En alleen ‘nadenken’ – of liever zou ik zeggen: ‘voordenken’ – leidt tot vernieuwing, leidt tot verandering en bij voorkeur tot verbetering. Zo pleitte de Belgische filosoof Arnold Cornelis ooit voor de ‘vertraagde tijd’. Hij schreef er zelf een boek over. Een pleidooi om tijd over te houden om na te denken. Want, zo stelt hij, hoe sneller de wereld om ons heen verandert, dus ‘hoe sneller de kloksnelheid van de computer’ en van ons maatschappelijk leven, hoe meer we onze interne klok moeten vertragen, anders verliezen we ons zelfsturend vermogen. Ons vermogen om onze toekomst bewust vorm te geven.

“Alleen ‘nadenken’ – of liever zou ik zeggen: ‘voordenken’ – leidt tot vernieuwing, verandering en bij voorkeur tot verbetering”

Dus ik zet in op de vertraging van de decembermaand. En wens u allen een moment van reflectie toe. Een moment van overdenking in een periode die veel van ons vraagt en gaat vragen. Me dunkt dat het vinden van een antwoord op de vragen waarmee de mens momenteel worstelt, wel enige reflectie waard is. Een vertraagde kerst, en hopelijk vrolijke feestdagen.

Meer EFMI Columns:

• Terug naar Jumbo zoals Jumbo bedoeld is

• Wie is er nog fris?

• Een gewaarschuwd merk telt voor twee

• Internationaal inkopen heeft ook een keerzijde

• Wat kunnen we van Schoof-I verwachten?

• Wordt het niet tijd…

• Aldi: too Lidl too late?

• CSRD, wat moet je ermee?

Op de hoogte blijven van de laatste insights?
Wilt u periodiek geïnformeerd worden over nieuwe onderzoeksartikelen, columns, EFMI-studies en EFMI-kennisevents? Laat dan hier uw gegevens achter: