‘Nederland Versland’. Belangrijke bijdrage aan het bbp, al helemaal als we alle aanpalende sectoren en bedrijven meerekenen. Een grote werkgever (en niet alleen voor arbeidsmigranten, maar bovenal ook voor een hoop opgeleide kenniswerkers). En veel, heel veel ondernemerschap. Een sector waarin Nederland vooroploopt. Een sector die internationaal gerenommeerd is en aanzien geniet. Heeft u zich wel eens afgevraagd hoeveel stands op de Fruit Logistica, een van de grootste agf-beurzen ter wereld, Nederlands zijn?

En ook een sector met enorme uitdagingen. Dat werd tijdens het afgelopen EFMI Verscongres wel weer duidelijk. Om er maar een paar te noemen:
* Duurzaamheid: hoe komen we tot duurzame, hoogtechnologische landbouw?
* Digitalisering: hoe gaan we om met de kansen die digitalisering en technologie ons bieden?
* Productiviteit: hoe stimuleren we productiviteit, bij een krapte op de arbeidsmarkt?
* Gezondheid: hoe kan deze sector bijdragen aan de bestrijding van welvaartziektes?
* Ketensamenwerking: hoe doen we dat wanneer de complexe vragen eigenlijk alleen in samenwerkingsverbanden op te lossen zijn?

Dit is nog maar een voorzichtige greep uit de uitdagingen waar deze sector zich mee geconfronteerd ziet. Iedere uitdaging op zich is al een hoofdbreker. Laat staan dat je ze allemaal tegelijk op je bordje hebt liggen. Je zou zeggen: alle hens aan dek. Schouders eronder. Aanpakken, stimuleren en innoveren.

Vreemd is het dan eigenlijk dat deze sector, waarin Nederland internationaal een leidende positie inneemt, zich geconfronteerd ziet met zwalkend Haags beleid. Steeds weer blijken zaken anders te zijn of anders te worden. En dat terwijl de uitdagingen waar de sector zich mee geconfronteerd ziet, langdurige transities betreffen. Iedere uitdaging op zich vraagt vele jaren van consequente transitie en aanpassing. Op zich geen punt, maar dan wil je als ondernemer wel weten waar je aan toe bent.

“Steeds weer blijken zaken anders te zijn of anders te worden”

Desalniettemin biedt Haags beleid geen zekerheid, maar onzekerheid. Geen consistentie, maar inconsistentie. Niet stimuleren, maar afremmen. Ik begrijp die insteek niet. Den Haag zou een sector, die zoveel bijdraagt aan de ‘BV Nederland’, eigenlijk toch moeten koesteren. Moeten stimuleren. Moeten willen voortstuwen in de vaart der volkeren.

U kunt zich toch niet voorstellen dat de Duitse politiek besluit om de auto-industrie af te bouwen? Want ja, die auto’s zijn toch wel heel vervuilend. Of dat een Franse minister zegt: ‘Die haute couture en die luxe merken zijn niet zo duurzaam. Weet je wat? We stoppen ermee.’ Nee, natuurlijk kunt u zich dat niet voorstellen. Maar dat is precies wat de Nederlandse politiek in mijn ogen doet met een van de pilaren onder onze nationale economie. Vreemd, eigenlijk.

Koen Hazewinkel is Programmadirecteur van het Food Chain Revolution Programma bij EFMI Business School. 

Foto: 123RF.

Meer EFMI Columns:

• Terug naar Jumbo zoals Jumbo bedoeld is

• Wie is er nog fris?

• Een gewaarschuwd merk telt voor twee

• Internationaal inkopen heeft ook een keerzijde

• Wat kunnen we van Schoof-I verwachten?

• Wordt het niet tijd…

• Aldi: too Lidl too late?

• CSRD, wat moet je ermee?

Op de hoogte blijven van de laatste insights?
Wilt u periodiek geïnformeerd worden over nieuwe onderzoeksartikelen, columns, EFMI-studies en EFMI-kennisevents? Laat dan hier uw gegevens achter: