V&D is failliet, pijnlijk maar ook niet geheel onverwacht. Het zwabberende warenhuis met een roemrijk verleden lijkt op Rintje Ritsma in zijn nadagen: af en toe nog een redelijke uitslag, maar prijzen worden er niet meer gepakt. Maar hoe nu verder? Er wordt gefluisterd dat de huidige eigenaar Sun Capital de voornaamste gegadigde is voor een doorstart. Ik vind dat zeer onwenselijk en ook zeer ongepast en ik zal uitleggen waarom.

Over upward & downward potential

Laat ik voorop stellen dat ik in de basis niets tegen Private Equity heb. Dit soort bedrijven steekt hun nek uit en doet vaak forse investeringen in bedrijven. In dit geval heeft Sun Capital zo’n 250 miljoen geïnvesteerd en naar dat geld kunnen ze fluiten. Is dat erg? Nee, want het is “all-in the private equity game”.
Sun Capital koopt zo’n 30 bedrijven per jaar en velen daarvan worden met succes uitgebouwd en tegen een veelvoud van de investering doorverkocht. En ja, uiteraard hebben ze ook vele tegenvallers. V&D is daar een voorbeeld van.

Het probleem dat ik echter zie is dat de “upward potential” door dit soort investeerders maximaal wordt benut, terwijl de “downward potential” zich limiteert tot de investering en gegeven garanties. In het geval van V&D is het maximale verlies zo’n kwart miljard (nog steeds best veel geld overigens). Maar het werkelijke verlies, lees het opgetelde verlies voor leveranciers, logistiek dienstverleners, personeel, UWV en verhuurders is misschien wel net zo groot. Maar dat hoeft Sun Capital niet te betalen!

Anderen hangen voor het gokwerk van deze Amerikaanse durfkapitalist. En dat is niet juist, want andere stakeholders profiteren nauwelijks mee van de “upward potential” bij verkoop. En dan heb ik het nog niet eens over de slimme renteconstructies van vele private equity investeerders, waardoor de te betalen vennootschapsbelasting in Nederland wordt ontweken. Op deze wijze dragen dit soort partijen te weinig bij aan het onderhouden van ons sociale stelsel, waar het personeel wel op moet terugvallen bij faillissementen.

Slim gebruik van faillissementswetgeving

Vanuit dit perspectief vind ik het ook zeer onjuist en ongepast als Sun Capital straks de koper blijkt te zijn van het failliete bedrijf en alle contracten kan herzien. Dat heet een reorganisatie waarin alle kosten op anderen worden afgewenteld. Iets wat ik steeds meer zie gebeuren bij de pre-packs en doorstarts. Legaal gebruik van een gemankeerde faillissementswetgeving. Curatoren werken hier ook maar al te graag aan mee. Zij krijgen immers netjes hun geld voor de minste inspanningen. En onder het mom van ‘behoud van 70% van de werkgelegenheid’ wordt dit ook nog eens “maatschappelijk aanvaardbaar” verkocht.

Goede eigenaren voor V&D en La Place

Waar ik op hoop is dat het prachtige La Place door een strategische investeerder wordt gekocht, zoals Ahold, Sligro, Jumbo of HMS Host. Een partij die food & klantgerichtheid als zijn kernbusiness ziet. En dus niet door een nieuwe private equity partij die La Place als investeringsobject ziet. Deze formule verdient een gepassioneerde eigenaar. V&D zelf zie ik graag terecht komen bij bol.com of wehkamp.nl. Online heeft in de toekomst behoefte aan offline, Coolblue laat dat al zien. En deze partijen hebben ook het assortiment om de toplocaties van V&D te vullen. En ja, uiteraard in combinatie met La Place, want de formule van geestelijk vader Paul Bringmann blijft een klantentrekker van jewelste.