Ik ben zeker niet de eerste en zal waarschijnlijk ook niet de laatste zijn, maar ik wil deze column toch maar gebruiken om mijn verbazing over de eerste hoofdstukken van het Alhold Delhaize-dossier met u te delen. Een snelle greep uit dat dossier levert dit beeld op:

• 25 juli, maandagochtend, midden in de vakantieperiode, Beursplein 5, de fusie is een feit. Groene stropdassen, vrolijke gezichten, bestuurders met kennelijk een voldaan gevoel. Klus geklaard. Of eigenlijk net begonnen?
• 1 augustus, nog geen week later. Brieven op de mat. Alhold Delhaize wil met leveranciers om tafel. So far, so good.
• 10 augustus, meer wordt duidelijk. Met terugwerkende kracht condities aanpassen. Integratiebonus en eenmalige afkoop van conditieverschillen. ‘Eenzijdige gesprekken. Webcast weinig inhoudelijk en concreet. Voordelen van de fusie voor leveranciers onduidelijk’, klinkt het in de media. So far, steeds minder good.
• 15 augustus, in de Volkskrant: ‘Plan van Ahold Delhaize om minder aan leveranciers te betalen, schendt gedragscode’. So far, not good at all.

Eerlijk gezegd had ik er meer van verwacht. Ahold met Albert Heijn en Delhaize met Delhaize waren ooit de toonaangevende retailers in hun landen. Innovatie, formulevernieuwing, klantwaarde; allemaal karakteristieken die het mentale marktleiderschap van beide formules rechtvaardigden. Maar naar mijn bescheiden mening hebben beide formules in de afgelopen jaren sterk aan mentaal marktleiderschap verloren. Winkels zijn gedateerd, vernieuwing en formule-innovatie zijn naar de achtergrond verdwenen.

Goed, de Albert Heijn XL in Eindhoven is een leuke vernieuwingspoging, maar ik vond het bij nadere inspectie toch vooral oude wijn in nieuwe zakken. En de uitrol? Ho maar. Een korte reis door België levert hetzelfde beeld op: veelal verouderde winkels, waar de glorie van af is. Je zou verwachten: werk aan de winkel. Je zou verwachten: samengebalde kracht, betere marktpropositie. Je zou verwachten: al dat talent ingezet voor vernieuwing, verbetering, klantwaarde en innovatie. Je zou verwachten: alle hens aan dek voor een wezenlijke verbetering van de consumentenpropositie.

Me dunkt dat beide retailers op dit front wel wat versterking kunnen gebruiken. Concurrentie genoeg. Jammer dat het fusieproduct van deze twee retailgiganten zich daags na het officiële beklinken van dit samengaan manifesteert op de wijze die we van retailgiganten gewend zijn: volume stapelen, condities vergelijken en eenzijdig conditieschema’s aanpassen. ‘Uitnodigen voor een gesprek’, heet dat in groen jargon. Want met het schriftelijk opleggen van conditieverlaging heeft vooral Albert Heijn slechte ervaringen, om die beroemde 2%-brief nog maar eens van stal te halen. Zo doorzichtig. Zo weinig geraffineerd. Zo teleurstellend. Goed, als je je hoofd voor € 500 miljoen (de verwachte synergie-opbrengsten in de eerste drie jaar) in de strop steekt, dan kan je misschien ook niet anders. Maar zoals gezegd: ik had er meer van verwacht.

Everbody (H)APPIE? Ik kan het me bijna niet voorstellen.

Meer EFMI-columns…